30 Stycznia, 1967
67-01-30
Mój drogi Rayaramo,
Otrzymałem Twój list z 26. Propozycja służby jest bardzo dobra i osobiście aprobuję Twoje przyjęcie tej pracy. Nie tylko Twoje dochody będą stanowić wielką pomoc dla towarzystwa, ale również będzie to wielka szansa żeby nauczyć się w jaki sposób organizować nasz magazyn „Back to Godhead”. To „Back to Godhead” na zawsze pozostanie kręgosłupem naszego towarzystwa ponieważ im bardziej popularny będzie ten magazyn, tym bardziej popularne będzie nasze towarzystwo. Zatem Twoją ambicją powinno zawsze być to, jak poprawić jakość tego magazynu, tak aby mogły go czytać wszystkie porządne osoby. W przyszłości możemy się również zająć wydaniem edycji w j. francuskim. Jeśli nasze wydawnictwo Back to Godhead odniesie sukces, będziemy mogli wydać wszystkie nasze publikacje nie czekając na innych wydawców.
Jeśli chodzi o Bhagavad-gitę, przygotowuję obecnie wydanie jej niezależnie w Indiach ponieważ jest to tańsze. To co wystarczyłoby na 2000 kopii tutaj, w Indiach da nam ich 5000. Skrócona wersja może zostać wydana tutaj, przy pomocy jakiegoś wydawnictwa. Poprosiłem Howarda aby natychmiast dokonał edycji. Tak bardzo cieszę się słysząc, że wszystko działa dobrze w naszym ośrodku w N.Y. Jak długo nasz kirtan jest w porządku, nie będzie żadnych trudności. Mam nadzieję, że masz się dobrze wraz ze swymi braćmi i siostrami duchowymi.
Twój zawsze Ci życzliwy
A.C. Bhaktivedanta Swami
Jeśli są jakieś trudności to są one w kirtanie lub jego braku. Intonowanie świętych imion jest jedyną metodą na rozwiązanie problemów wieku kłótni i hipokryzji. Ostatnio Janananda Goswami dał wykład, w którym bardzo niezwykle zachęcał nas do tego byśmy włożyli wysiłek w intonowanie z innymi lub samemu świętego imienia, aby wychodzić z nim na ulicę, śpiewać, nawet w drodze do pracy, bo nie ma ścisłych zasad regulujących, intonować można zawsze i wszędzie. Maharaja powiedział, że kiedy się przyłączył w 1971-72 bhaktowie wychodzili codziennie na nagara sankirtan po kilka godzin. Kiedy wracali do świątyni od razu szli na program, poranny, południowy lub wieczorny... Znaczy się, na każdy z nich, a po programie i prasadam znowu na ulicę i śpiewać święte imię... I to miało moc. Potem w latach 80 nasz ruch przeżył transformację i w jakiś sposób harinam został wstrzymany. Obecnie podejmowane są próby aby odrodzić ten nastrój intonowania mantry hare kryszna jak najczęściej możliwe. Jest to esencją tego ruchu i każdy powinien szczerze próbować intonować jak najwięcej i organizować publiczne intonowanie. Maharaja mówił, że w 70 latach poświęcali około 20% swojego czasu czyli około 5 godzin dziennie na intonowanie na ulicy, ponadto chodzili na wszystkie świątynne programy, intonowali swoje rundy, czytali i nauczali, no i pełnili jakieś inne służby... W latach 80, czas poświęcony na sankirtan to około 0.2%.... Zastraszający spadek dla ruchu, który jest ruchem sankirtana...
OdpowiedzUsuńhare kryszna hare kryszna kryszna kryszna hare hare hare rama hare rama rama rama hare hare
wasz sługa
Gopala Acarya dasa